Perverse omkering
In mijn vorig blog onder de titel " We werken veel te hard "
werd er geconcludeerd dat mensen onnodig hard werken en bovendien
weinig zingeving ervaren in wat ze doen.
Het ergste is dat mensen die wél zinvol werk doen, minder dan wie ook
worden beloond.
Die omkering is pervers : zorgverleners, poetshulpen en leraars werken
het hardst en leveren zinvol werk, maar worden daarvoor afgestraft.
Vaak beginnen ze vanuit een roeping aan hun carrière, maar we organiseren
onze economie op zo'n manier dat ze constant worden ontmoedigd.
Het kantelmoment
De antropoloog James Suzman hoopt dat mensen anders naar werk leren kijken,
en dat ze inzien dat de drang om steeds productiever te zijn niet in onze natuur
zit, en dus veranderlijk is.
We kunnen, als we willen onze economie helemaal anders organiseren.
Maar ja, wat is werk?
Doelgericht actief zijn wordt voor ons "werk" vanaf het ogenblik dat we ervoor
worden betaald.
Voor jagers-verzamelaars is jagen en vissen werk.
Ze begrijpen totaal niet dat dat voor westerse mensen nu een hobby is,
dat wij in onze vrije tijd gaan vissen en bereid zijn daar nog veel geld voor te
betalen ook.
Niksen is in onze cultuur een zonde geworden, terwijl zij net veel belang
hechten aan luieren... en sociaal contact!!
Vervelen is O zo belangrijk
We zouden de vrije tijd die technologie creëert beter gebruiken om ons wat meer
te vervelen.
Newton, Einstein... allemaal hebben ze hun grootste inzichten toegeschreven aan
verveling. Dat hebben we tijdens de lockdowns toch ook gemerkt?
Mensen gingen weer allerlei geweldige dingen doen...
We kunnen toch gewoon doen waar we goed in zijn : moedig experimenteren
en vanalles uitproberen?
Dat gebeurt trouwens al. Steeds meer landen experimenteren met de
vierdaagse werkweek of met een minimum basisinkomen.
- Login om te reageren