Koopverslaafd

Koopverslaving is een toenemend probleem in bijna alle westerse landen, ook in België. Studies schatten dat zo'n 5 procent van onze bevolking koopverslaafd is, al gaan sommige onderzoeken daar nog stevig boven. De voorspelling is dat het probleem alleen maar erger zal worden.

Er zijn natuurlijk gradaties : je hebt honderdduizenden Belgen die worstelen met mateloze koopdrang zonder in de schulden te belanden, en mensen die werkelijk extreem verslaafd zijn. En we horen dat vooral die laatste groep groeit. Onderzoekers gebruikten financiële problemen lang als belangrijkste parameter om een koopverslaving vast te stellen. Zo werd het probleem lang onderschat. Alsof welgestelde mensen niet koopverslaafd kunnen zijn.

Vandaag wordt ook gekeken naar de gevolgen van het koopgedrag. Kun je niet stoppen met kopen? Zorgt dat voor conflicten in je relatie? Leidt het je af van je studies? Raakt je huis stilaan vol ongeopende dozen? Heb je ooit al vergeefs geprobeerd om te stoppen? Vaak wordt het probleem niet erkend door de buitenwereld, en al evenmin door de persoon zélf! Die weet meestal niet eens dat het een aandoening is!

Helene Key van Solutions legt uit dat het een hersenziekte is. Een verslaafd brein heeft storingen in het beloningscentrum, waar gelukshormonen als dopamine en serotonine vrijkomen. Wie verslaafd is, vlucht tijdens het kopen uit de realiteit : de persoon krijgt een kick, voelt zich mooi, competent en gelukkig. Kort erna duikt het dopamineniveau weer naar beneden. De beloning is van korte duur en het brein eist opnieuw een kick. Vrijwel elke koopverslaafde  worstelt met een negatief zelfbeeld en vraagt zich voortdurend af wat de buitenwereld van hem denkt. Ben ik wel goed genoeg? Heeft de buur toch wel geen mooiere wagen? Door te kopen voelen ze zich kortstondig beter. Niet zelden zeulen compulsieve kopers ook een onverwerkt trauma mee.

Bovendien wordt het ongecontroleerd kopen sociaal aanvaard in vergelijking met andere verslavingen, zoals alcohohol of drugs. Winkels spelen daarop in "shop until you drop". Pas wanneer iemands leven volledig verwoest is, komt het problematisch gedrag aan het licht. Het is dan wel een gedragsverslaving en geen middelenverslaving, maar dat betekent niet dat je er zonder hulp zomaar vanaf geraakt. Alleen op wilskracht rekenen is vaak niet genoeg. Sommige mensen in begeleiding ervaren niet zelden afkickverschijnselen : beven, slapeloosheid, zweten, enz...

ENKELE TIPS om onze impulscontrole te treinen :

- de reflex kweken om een kwartier te wachten met een onlinekoop

- de apps van Zalando en andere retailers verwijderen en je uitschrijven uit 

   nieuwsbrieven

- wanneer je gaat winkelen een beperkte hoeveelheid cash meenemen en geen 

   betaalkaart

- een klassiek lijstje meenemen en je daarop focussen

- reclame weren met een sticker op je brievenbus

- gaan winkelen met hoge hakken 

- werken met een week- of maandbudget

- wanneer niets nog werkt is psychologische hulp aangewezen