LEEGTE

Een vrouw van de wereld, mooi om naar te kijken, zeer aangename 

gesprekspartner, werkzaam vanuit haar hoge opleiding.

Af en toe slaat haar stem haast onhoorbaar even door, alsof haar keel zachtjes 

wordt dichtgeknepen... soms rolt er een traan over haar wangen.

Regelmatig is er een minaar in haar leven en ze vermoedt dat dat de bron

van haar tweestrijd is.

Enerzijds is er de man waarmee ze gehuwd is en waarmee ze twee gezonde

kinderen heeft.

Hij is boeiend vertelt ze, hij is complementair op vele vlakken en zijn bevestiging

is voor haar van wezenlijk belang, alleen... ze mist zijn inleving en er is een zeker

gebrek aan verbondenheid.

Ze heeft een vier jaar durende (tweede) relatie achter de rug met een man die

bereid was met haar een leven op te starten.

Zij kon echter geen beslissende keuze maken.

De lange wachttijd duwde hem tenslotte in de armen van een andere vrouw.

Aanvankelijk mist ze hem ontzettend want het was de man die er voor zorgde

dat ze zich op en top vrouw voelde, hij verwende haar, gaf complimenten en was 

een luisterend oor.

Af en toe beleeft ze vlagen van diepgaand, knagend verdriet, nu ze op hem 

geen beroep meer kan doen.

Al snel verschijnt er een nieuwe man in haar leven.

De angst overvalt haar dat ze opnieuw in een lange periode van knagende

tweestrijd en schuldgevoel terecht komt...

In dit verhaal zullen meerdere vrouwen (en mannen!) zich herkennen!

De allesverterende passies en hoe moeilijk het is om vanuit onze keuzevrijheid

niet ten onder te gaan.

Omdat kiezen in deze fase van het leven ook verliezen is : deeltijds ouderschap,

de vertrouwde familiale gezelligheid, de goedwerkende vaste structuur...

Anderzijds is er het vegen met de nieuwe bezem : opnieuw gezien worden,

zich op en top vrouw voelen, begeerd, de eerste en de enige, de allesvervullende...

Als deze vrouw mijn praktijk bezoekt is het omdat ze twijfelt, al zo lang,

zo uitputtend.

Ik zie haar lijden en weet dat er geen andere weg is dan het toelaten van de twijfel.

Wat ziet ze de minnaar graag, met heel haar hart.

Het wordt, zo blijkt uit een gesprek maanden erna, haar man.

Omdat ze doorheeft dat de leegte die de tweede zo grandioos invult,

geen relationele leegte is, maar een leegte in zichzelf.

Gebrekkige eigenliefde die ervoor zorgt dat ze altijd weer zoekt naar bevestiging,

die nooit voldoende blijkt.

Of dit de beste keuze is laat ik in het midden, want een algemeen geldende

relatiemoraal is er vandaag niet meer.

Wat ik wél weet is dat de keuze van deze vrouw voor haar heeft betekent :

"dat het vanaf nu ook helemaal anders kan".