Er is tegenwoordig héél wat te doen rond deze thema's.
Veel mensen voelen zich eenzaam of onbevredigd wat betreft menselijke contacten.
Alhoewel men eenzaamheid moet kunnen toelaten, streven we ook naar het doorbreken ervan door "de ander" in ons leven toe te laten.
Wanneer men de ander als banaal ervaart of geen bevrediging meer vindt in dagdagelijkse ontmoetingen dan geraakt men vaak geïsoleerd.
Er komt een periode in ons leven dat het zoeken naar intimiteit voorop staat in onze persoonlijkheidsontwikkeling, en dat we beseffen het minstens even hard nodig te hebben als water en brood!
Wanneer dat als ernstig tekort ervaren wordt, liggen zowel de eenzaamheid als de depressie om de hoek te loeren.
Intimiteit mag niet uitsluitend als iets romantisch worden opgevat.
Het behelst het ontwikkelen van hechte relaties, ongeacht of die relaties met familie, vrienden, geliefden of nog andere mensen worden aangeknoopt.
Intimiteit beleven we echter niet op commando!
We kunnen er wél bewust voor kiezen en er komt vaak héél wat bij kijken om de draad weer op te pakken.
Om te beginnen vraagt het een zekere tijdsinvestering want we moeten kunnen verdragen van door een zekere "oppervlakkige laag" heen te gaan, vooraleer diepgang te ervaren. Voorbeeld : op recepties of feestjes kaarten we eerst de koetjes en kalfjes aan, alvorens over te schakelen naar meer persoonlijke items.
Ook verdraagzaamheid, naastenliefde, openheid en inleving zijn onontbeerlijk om de ander te ontmoeten!
Uiteraard hebben we onszelf daarvoor even weg te cijferen en ons scherpe oordeel aan de kant te zetten.
Een hele opgave in een tijd van individualisme, onafhankelijkheid en computersturing.
- Login om te reageren