Hondsmoe

Door bezuinigingen en controledwang van buitenaf is de prestatiedruk enorm toegenomen.

In sommige kringen, waaronder de universitaire wereld, loopt het zo de spuigaten uit met competitie dat de mensen er psychische en lichamelijke klachten van krijgen.

Nog veel erger is dat we uit vrije wil voor die prestatiedruk kiezen.

We worden niet langer geëploiteerd, we exploiteren onszelf!

Slogans zoals : "je kunt het", "yes we can", "the sky is the limit", "ik ben vijftig maar voel me nog twintig"...

verwijzen er naar dat er geen grenzen meer zijn aan wat we zouden moeten kunnen bereiken!

Dat lijkt de ultieme vrijheid, maar het is een wolf in schaapskleren.

Je moet jezelf voortdurend aansporen - niet van anderen maar van jezelf.

Zo ontstaan er intern : een overontwikkelde drammer, een strenge criticus en een perfectionist.

Omdat we onszelf die druk opleggen, zit er geen rem op, en jawel, daar worden we hondsmoe van!

Dat is niet vol te houden!

We hebben dus hoogst dringend het tij te keren door een akker te zoeken waar niet direct moet geoogst worden, en een speelruimte te vinden waar we ons kunnen ophouden zonder winst te genereren...