Ons leefpatroon is vooral utilitair : alles moet nuttig zijn. Daarom doen we ook zoveel, we zijn voortdurend in beweging. We verlangen voortdurend naar later (of vroeger) en elders... alleszins verlangen we vaak iets anders dan gewoon het nu te beleven. Dat zorgt ervoor dat onze geest voortdurend overbeladen is en nog zelden tot rust komt.
Deze dagen brengen ons in de gelegenheid om ons beter en langer te concentreren, want we hebben niet meer de kans om voortdurend van activiteit te veranderen... We zijn genoodzaakt om langer te blijven zitten om te lezen of te schrijven, of ons langer met één item bezig te houden want er is nu eenmaal minder afleiding...
Deze periode van rust en stilte duwt ons vanzelf de goede richting uit... ons concentratievermogen verhoogt weer bijvoorbeeld, iets wat we kwijt geraakten...we kunnen ons leven in vraag stellen en nagaan of het nu misschien het moment is om op bepaalde domeinen van koers te veranderen...want door de rust komen we ook weer dichter bij onszelf uit...
- Login om te reageren
De verplichting thuis te blijven brengt ons in een andere dimensie, in een ander bewustzijn, in een ander ritme... Je wacht, je leest, je bent dicht bij de mensen die je dierbaar zijn. Het brengt ons bij de oorlogsverhalen van ouderen. Zij hebben geleerd in moeilijke omstandigheden zorg te dragen voor elkaar. Dat blijken wij nu ook massaal te doen....