Social distancing
In een intervieuw met Michel Houellebecq stelt de beroemde schrijver vast dat
in de jaren 70 iedereen het vrolijk deed met iedereen.
Vandaag echter durven we mekaar nog amper aan te raken.
En dat heeft volgens hem niet enkel met Covid te maken : de tendens van
social distancing was al veel langer aan de gang.
Het extreme individualisme en de meedogenloos oprukkende digitalisering
drijven ons steeds verder uit elkaar.
We galopperen de afgrond in want een aseksuele maatschappij is tot
uitsterven gedoemd.
Niet neuken betekent geen kinderen, en zonder kinderen is er geen toekomst.
Onrustwekkend
In Japan, dat één van de laagste geboortecijfers ter wereld heeft, is een paar jaar
geleden een bijzonder onrustwekkend fenomeen opgedoken : de hikikomori,
een groeiende groep jonge mensen die elk sociaal contact buiten de werkvloer
schuwen.
Die inktvlek begint zich nu ook uit te breiden naar China, en het is slechts een
kwestie van tijd voor ze Europa bereikt.
Het is allemaal de schuld van die vermaledijde smartphones.
Kijk eens om je heen : een restaurant is een plek om mensen te ontmoeten en
samen van het leven te genieten, maar iedereen zit de godganse tijd op die
schermpjes te tokkelen.
We communiceren meer dan ooit, maar we voélen elkaar niet meer.
In de jaren 70 moest je urenlang aanschuiven aan een telefooncel als je iemand
wilde opbellen.
Als je iemand wilde zien ging je gewoon onaangekondigd aan zijn deur bellen.
We zijn vergeten hoe waardevoldie onverwachte, geïmproviseerde contacten
waren.
Kilte, afstandelijkheid en onverschilligheid zijn de norm geworden.
- Login om te reageren