Weinig assertief zijn valt niet noodzakelijk samen met verlegenheid!
Een tekort heeft veeleer te maken met een gering gevoel van eigenwaarde
en een sterke drang naar erkenning.
Dergelijke mensen durven niet assertief te zijn omdat ze vrezen om zo de
goedkeuring van anderen te verliezen.
Ze hebben hoge verwachtingen van zichzelf en van de anderen.
Ze willen vooral niemand teleurstellen.
Een combinatie die lang kan werken, tot wanneer de bobijn af is,
en een burn-out het prijskaartje is.
Assertiviteit is dus een kwestie van het positieve in jezelf te kennen.
Kwaliteiten moeten in kaart worden gebracht zodat de zelfwaardering
zich kan ontplooïen.
Het is niets anders dan jezelf durven te zijn : je uitdrukken vanuit het beste
van jezelf.
Het is opkomen voor je normale behoefte met respect voor de ander.
Voor je spreekt, kun je het best diep ademhalen, in contact komen met
jezelf (eventueel een hartcoherentie toepassen) en dan pas reageren.
Dat doen we veel te weinig!
We doen wat sociaal wenselijk is tot de bom barst.
Sommigen "gaan het eens goed zeggen", nadat ze hun frustraties eerst lang
hebben opgekropt.
Het komt er dan allemaal ineens uit, dramatiserend en ondoordacht.
Je kunt er dus op vertrouwen dat je je beleving gepast zult uiten,
als je maar weinig opkropt of impulsief reageert.
- Login om te reageren