In zijn nieuwe boek " De kunst van het ongelukkig zijn " stelt Dirk De Wachter dat het focussen op ongelukkigheid eigenlijk een optimistische visie is. Volgens hem is er juist té veel te doen rond geluk, rond methodes om nog gelukkiger te worden dan we al zijn. In de openbaarheid moet alles fantastisch en leuk en jong en mooi en slim en onkwetsbaar zijn. Maar dat kan niet volgens hem. Het leven is gewoon af en toe lastig. Ook als je het goed stelt en veel geluk hebt. Er is altijd wel wat, met je kinderen, je gezondheid, je job, je partner, je familie...
De kunst van het leven is niet zozeer om gelukkig te zijn, dat kunnen we wel. Maar het is de ONGELUKKIGHEID LEVEN, wat een ware kunst is. En juist als we die ongelukkigheid kunnen delen en daar iets mee kunnen doen met onze medemensen, erover durven spreken met onze geliefden, ontstaat er verbinding en wezenlijke liefde.
Zijn boodschap is om verdriet en ellende in de eerste plaats te delen met mensen die we graag hebben en die ons vertrouwen waard zijn ( dat kan ook een therapeut zijn ). Maar praat er vooral over. Anderen zullen je verhaal trouwens vaak herkennen. Het gaat over durven uitspreken is al het begin van de verbetering. Het gaat over erkenning en gezien worden, en de schaamte voor een stuk loslaten.
- Login om te reageren