We leven in een maatschappij van individuen, waarin ieder zijn leven leidt, bij geschillen zijn rechten opeist, maar zelden verder kijkt dan zijn eigen belang reikt.
Zo hebben we een samenleving gecreëerd waar zogenaamde vrijheid leidt tot stress, faalangst en wantrouwen.
Waar vrijheid vooral de vrijheid van de sterksten is. Waar gelijkheid aanzien wordt als een overbodige luxe en waar broederschap iets is voor naïevelingen.
Zo'n samenleving strookt niet met de menselijke aard, aangezien mensen groepsdieren zijn.
Daardoor ontvangen we in de praktijk meer en meer mensen die op zoek zijn naar zingeving. Want het is een kostbaar goed geworden, en allemaal hebben we min of meer last van een tekort daaraan.
Precies vanuit de psychotherapie scheppen we ruimte voor vragen, voor twijfelen, voor spreken, voor zoeken, voor het niet-geven van een pasklaar antwoord, en voor het niet-weten van een directe oplossing... vanuit die ruimte kan er een proces ontstaan waarbij de therapeut mee opweg gaat in de zoektocht van de cliënt.
Elk individu zal op zijn unieke wijze zin geven aan zijn leven. Toch moeten we beseffen dat zingeving fundamenteel een gemeenschaps- en een sociaal gebeuren is.
De mens wordt gelukkig wanneer hij erin slaagt betekenis te geven aan een ander of het andere, aan "de wereld".
Kortom, we hebben de anderen nodig om te worden wie we graag willen zijn...
- Login om te reageren