De laatste decenia hebben we met graagte de nadruk gelegd op het ontplooien van onze individualiteit.
Zodanig zelf dat we vergeten zijn hoe het is om empatisch, mededogend en meevoelend te zijn voor onze medemens (allemaal voorwaarden om gezonde hechting te ervaren).
Het gevolg is massale eenzaamheid en gebrek aan zingeving!
Toch ligt het in onze menselijke aard om structuren van verbondenheid en solidariteit te kunnen uitbouwen!
Onszelf die vaardigheden opnieuw eigen maken, vraagt bewustwording maar vooral ook enige inspanning (voor sommigen een vijandige daad).
Het is volgens mij de individuele ontplooing in verbinding met de ander(en), dat tot fracties van ultieme vrijheid kan leiden.
Bovendien zijn het niet de sociale, politieke en economische ontwerpen die het laatste woord hebben!!!
Van veel groter belang is onze interindividuele verantwoordelijkheid van mens tot mens, die onvervangbaar is als overschrijding van het grotere ethische systeem.
Om daarbij de pretentie te laten varen van heel de wereld te willen veranderen, is een houding van bescheidenheid op zijn plaats.
Naar gezonde hechting evolueren - in de bredere zin van het woord - is tenslotte essentieel voor onze eigen geestelijke gezondheid, en die van de komende generaties!
- Login om te reageren